پسر گرسنه اش می شود ، شتابان به طرف یخچال می رود
در یخچال را باز می کند
عرق شرم ... بر پیشانی پدر می نشیند
پسرک این را می داند
دست می برد بطری آب را بر می دارد

...
... کمی آب در لیوان می ریزد
صدایش را بلند می کند ، " چقدر تشنه بودم "
پدر این را می داند: پسر کوچک اش چقدر بزرگ شده است

خیلی دردناک است
.

تو حیاط دبیرستان یکی یقه پیرهنم رو گرفت!!
فهمیده بود از خواهرش خوشم میاد....
بچه ها دور ما حلقه زده بودند و فریاد میکشیدند....قورتش بده.... چون هیکلم بزرگ بود!!
اون هی مشت میزد و من فقط دفاع میکردم. . .
باز اون مشت میزد و من فقط و فقط دفاع میکردم
بالاخره یه خراش کوچیکی روی صورتم افتاد
فرداش خواهرش به من گفت حداقل توام یه مشت میزدی
روم نشد بهش بگم. . .
آخه چشماش شبیه تو بود.....!!

به سلامتی هرچی عاشقه

***************

نگا نظر یادتون نره

******************

آهای حاج عاغای ۶۰ساله ، که به خاطر پــول زیـادت با یه دختر ۱۸ساله میپری ، اینو بدون ؛ که ۱۰۰٪ یه پسری بود هم سن و سال اون دختره که اونو میخواست ، بـی پـول ، اما با (عـشـقـی بـزرگ) اونقدر بـزرگ که تو و مـالـت در مقابل عـشـق اون هـیـچـیـد !
اما تــو بردی . . .
ولی در اصل کل عمرت رو بـاخـتـی . . .

شیطان گفت:خودرابازنشسته کرده ام...
گفتم:به راه انصاف برگشته ای؟
گفت:من دیگرآن شیطان توانای سابق نیستم...
دیدم انسانهاآنچه رامن شبانه به ده هاوسوسه پنهانی انجام میدادم
روزانه به صدهادسیسه آشکاراانجام می دهند...
اینان رابه شیطان چه نیازاست...؟

خیلیاهستندکه این شباروی تخت گریه می کنندوشب روی بالشت خیس می خوابند...
خواستم بگم به سلامتیشون...
آرزوی دورشدن اشک ازچشمای قشنگشون...
آرزوی یه دنیالبخندروی لبهای زیباشون...

موها تراشیده شدن ازم خجالت نکشی...
دارم میام به دیدنت با این لباس ارتشی.

روزای سختمون گذشت دوسال این روزو میخوام
تو تک تک ثانیه ها بوی تو میده لحظه هام...

چقد شلوغه کوچتون اون کیه میخنده باهات
اون چرا اسمتو میگه چه نسبتی داره باهات؟

اون کیه دست دادی باهاش حرف منو بهش نزن
چقد عوض شدی گلم راستی چقد میاین به هم

" سلامتی سربازی كه وقتی برگشت دید عشقش دیگه مال خودش نیست :(

گریه کن ای دل به حال بی نوای بی کسی
همچو شمعی آب شو در شعله های بی کسی
درد دل با کس مگو ، ای دل بیا افسانه شو
هم صدا با مثنوی ، با سوز نای بی کسی
عشق یعنی سوختن در آتش دلدادگی
چشم دل دادن به دست ناخدای بی کسی
سالها در بی قراری ، در امیدی سوختن
لحظه های غمگنانه در هوای بی کسی
د رخیالی مبهم از یک آفرینش ،یک تپش
چون پرستو پر کشیدن در فضای بی کسی